ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ: Βιώσιμη λύση ή Αδιέξοδος;

Δημοσιεύθηκε:10/03/2011

Γράφει:ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ

Κύριε Υπουργέ, δεν είναι αναρχικοί ούτε βάρβαροι αυτοί που αγωνίζονται για το σπίτι τους, την περιουσία τους, το μέλλον των παιδιών τους. Κανείς δεν έχει εμμονές, ούτε είναι τόσο βιτσιόζος, να ξημεροβραδιάζεται στους δρόμους και στα μπλόκα της Κερατέας και του Γραμματικού, για πολλούς μήνες, χωρίς σοβαρό λόγο.
Απλοί κάτοικοι είναι, με πολύ υπομονή και φιλότιμο, έτοιμοι να ακούσουν αν κάτι έχει να τούς πει η Κυβέρνηση για τον εφιάλτη που τους έχει δημιουργήσει εδώ και χρόνια. Όμως η απάντηση του Κράτους είναι η αδιαλλαξία και τα ΜΑΤ. Στην Κερατέα και στο Γραμματικό οι τοπικές κοινωνίες συγκρούονται στην πραγματικότητα με τις επιλογές της Κυβέρνησης και του ξεπερασμένου και αναχρονιστικού περιφερειακού σχεδιασμού διαχείρισης απορριμμάτων που προσπαθεί να υλοποιήσει.

Το Υπουργείο, στην προσπάθειά του να αποφύγει πιθανά πρόστιμα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, προχωρά σε βιαστικές και λανθασμένες κινήσεις χωρίς να υπολογίζει το κοινωνικό κόστος. Για την όποια καθυστέρηση στη λύση του προβλήματος, το Κράτος βλέπει ως υπεύθυνους τους πολίτες και όχι την απροθυμία του ίδιου για επανεξέταση ενός λανθασμένου περιφερειακού σχεδιασμού διαχείρισης απορριμμάτων. Οι διαχειριστικές επιλογές τόσο για τις επιλεγμένες περιοχές της Κερατέας και του Γραμματικού, όσο και για τη μέθοδο της αναερόβιας βιολογικής ξήρανσης που προωθείται, είναι ίσως οι χειρότερες, σύμφωνα τουλάχιστον, με τους ειδικούς επιστήμονες.

Εικόνες όπως αυτές που βλέπουμε στο ΧΥΤΑ στα Λιόσια και στη Φυλή δεν αφήνουν περιθώριο σε κανέναν πολίτη, σε οποιαδήποτε περιοχή, να πιστέψει ότι θα μπορούσε να κατασκευαστεί μια μονάδα ευρωπαϊκού επιπέδου, όπως δηλαδή θέλει να τα παρουσιάζει ο υπουργός και η Αποκεντρωμένη Διοίκηση.
Είναι αλήθεια ότι το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων πρέπει να βρει τη λύση του. Όχι όμως με το συγκεκριμένο περιφερειακό σχεδιασμό, ο οποίος είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο, να αλλάξει.
Όσο πιο σύντομα γίνει αυτό αντιληπτό από την Κυβέρνηση τόσο συντομότερα θα βρεθεί λύση. Το πόσο σοβαρά βλέπουν οι υπεύθυνοι τον περιφερειακό σχεδιασμό γίνεται ξεκάθαρο:

• Όταν οι υπεύθυνοι μιλούν ότι θα κατασκευαστεί ΧΥΤΥ αλλά η δημοπράτηση αναφέρει μόνο για ΧΥΤΑ. Όμως ΧΥΤΥ χωρίς ταυτόχρονη κατασκευή εργοστάσιου ανακύκλωσης και κομποστοποίησης δεν μπορεί να υπάρξει, και για το χρόνο κατασκευής του το Υπουργείο το παραπέμπει στο μέλλον…Και όλοι γνωρίζουμε στην Ελλάδα τι σημαίνει αργότερα...

• Όταν δεν υπάρχει στο σχεδιασμό, παρά μόνο στις προθέσεις, κατασκευή Κέντρου Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών, Μονάδα Επεξεργασίας Στραγγισμάτων, αλλά και Μονάδα Συλλογής και Επεξεργασίας του παραγόμενου βιοαερίου.

• Όταν δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη-δέσμευση από τους Δήμους για μείωση του όγκου απορριμμάτων στις πόλεις τους μέσω συγκεκριμένων πρωτοβουλιών, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία.

• Όταν ειδικοί επιστήμονες κρίνουν ως ακατάλληλες τις επιλεγμένες περιοχές του Γραμματικού και της Κερατέας, για τους λόγους που έχουν αναφερθεί επανειλημμένα.

• Όταν καθηγητές πανεπιστημίου και πολλοί άλλοι θεωρούν την αναερόβια βιοξήρανση που επιθυμεί να εφαρμόσει ο παρών σχεδιασμός και οι υποστηρικτές του, τη λιγότερη αποδεκτή μέθοδο παγκοσμίως.

• Όταν μπορεί να υπάρξει Εθνικός Σχεδιασμός για τη διαχείριση απορριμμάτων στην Αττική, η οποία φιλοξενεί άλλωστε το μισό σχεδόν πληθυσμό της Ελλάδας.

Η προμελέτη του καθηγητή Αλέξανδρου Οικονομόπουλου για δύο κεντρικές εγκαταστάσεις ΟΕΔΑ στην ηπειρωτική χώρα, μια στα λιγνιτωρυχεία Μεγαλόπολης και μια στης Πτολεμαϊδας, με τη μέθοδο της Αερόβιας Μηχανικής-Βιολογικής Επεξεργασίας, είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα και τεκμηριωμένη πρόταση, και δεν βλέπω το λόγο να μην εξεταστεί σοβαρά.
Το επιχείρημα ότι δεν πρέπει να γίνει εξαγωγή σκουπιδιών εκτός Αττικής είναι αδύναμο, όταν την ίδια στιγμή κάνουμε εισαγωγή απορριμμάτων από τη μισή Πελλοπόνησο και όχι μόνο, πνίγοντας στη κυριολεξία την Φυλή και ευρύτερα τη Δυτική Αττική με χιλιάδες επιπλέον τόνους σκουπιδιών.

• Όταν το Υπουργείο απορρίπτει την καύση σαν εναλλακτική μέθοδο διαχείρισης, όμως στο σχεδιασμό προβλέπεται μονάδα θερμικής επεξεργασίας για την καύση του παραγόμενου προϊόντος SRF.

Μήπως πρέπει κύριε υπουργέ, να εξετάσουμε και αυτήν τη μέθοδο εναλλακτικής διαχείρισης μαζί με τις άλλες;
Άλλωστε σε όλο τον κόσμο υπάρχουν σήμερα περισσότερες από 800 μονάδες καύσης από τις οποίες 432 στην Ευρώπη. Η τελευταία που κατασκευάστηκε στη Νάπολη, έλυσε και το πρόβλημα δεκαετιών.
Η άποψη ότι εκπέμπουν διοξίνες, και ως εκ τούτου δεν πρέπει η καύση να αποτελέσει εναλλακτική μέθοδο διαχείρισης στερεών αποβλήτων, δεν νομίζω ότι ευσταθεί πλέον επιστημονικά.
Δεν θεωρώ ότι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα διακινδύνευαν την υγεία των κατοίκων τους, αν δεν υπήρχαν τεχνολογικές εγγυήσεις για ασφαλή και χωρίς διαφυγή τοξικών ουσιών, λειτουργία τους.
Ακούγεται δε, τουλάχιστον αστείο, να φοβόμαστε εμείς και να την απορρίπτουμε, όταν για πολλές δεκαετίες η καύση των σκουπιδιών στους ΧΑΔΑ σε όλη την Ελλάδα ήταν κοινή πρακτική.
Νομίζω έφτασε η ώρα να λύσουμε το μεγάλο πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Χωρίς αγκυλώσεις, χωρίς προκαταλήψεις, ας αφήσουμε τους επιστήμονες, στα πλαίσια ενός Εθνικού Σχεδιασμού, να υποδείξουν την καταλληλότερη μέθοδο, καθώς και τα σημεία υλοποίησης.
Στο τραπέζι της διαβούλευσης πρέπει να προσκληθούν ΟΛΟΙ, και να δεσμευτούν ότι οι αποφάσεις που θα ληφθούν θα γίνουν αποδεκτές και σεβαστές από όλους.
Αν το θελήσουμε βιώσιμη λύση υπάρχει. Τα αδιέξοδα δεν θα λυθούν ούτε με ΜΑΤ ούτε με προαποφασισμένες πρακτικές.

Πηγή : Εφημερίδα Ο ΔΗΜΟΤΗΣ.gr ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

oxixyta.blogspot.com