Εισήγηση Γ. Βλάσση στο B-FEST στην συζήτηση για τη διαχείριση των απορριμάτων

Εισήγηση Γ. Βλάσση στο B-FEST στην συζήτηση για τη διαχείριση των απορριμάτων
bfest 01/06/2011

Γεια σας φίλοι μου.

Με ιδιαίτερη χαρά, μεγάλο ενδιαφέρον και αίσθημα τιμής αλλά και ευθύνης δέχθηκα την πρόσκληση συμμετοχής στο b-fest και ιδιαίτερα στους προβληματισμούς σας για μία σωστή διαχείριση των σκουπιδιών μας. Η πρωτοβουλία σας για αναζήτηση λύσης είναι όχι μόνο αξιέπαινη αλλά και η πρώτη και η μόνη ουσιαστική προσπάθεια που γίνεται μετά από χρόνια στο θέμα αυτό. Κατάγομαι και διαμένω στην Λευκίμμη Κέρκυρας που είναι γνωστή στο πανελλήνιο από τις συγκρούσεις για την αποτροπή του ΧΥΤΑ Νότιας Κέρκυρας. Φέρω βαριά στην ψυχή μου τον θάνατο της Μαρίας που ήταν φίλη και γείτονας και στο σπίτι της έχω μετάσχει σε κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες ποιητικές και καλλιτεχνικές συνεστιάσεις. Οφείλω να σας πω όμως ότι η Μαρία, τραγικό θύμα των γεγονότων, λάθος παρουσιάζεται ως αγωνίστρια κατά του ΧΥΤΑ αφού ήταν της γραμμής του ΚΚΕ που τότε ήθελε τον ΧΥΤΑ με προϋποθέσεις. Κατά την ταπεινή μου άποψη για τον θάνατό της ευθύνεται όχι μόνο η πολιτική ηγεσία της εποχής αλλά και η ηγεσία της Συντονιστικής κατά του ΧΥΤΑ η οποία δεν ενδιαφέρθηκε να προωθήσει την Αποκεντρωμένη Διαχείριση Απορριμμάτων την στιγμή που ο τότε Υφυπουργός Περιβάλλοντος κ. Νάκος, απευθυνόμενος στους Λευκιμμιώτες, δήλωνε στα κανάλια (υποκριτικά βεβαίως αλλά πείθοντας τους πολίτες): «Φέρτε μου πρόταση και η πόρτα του γραφείου μου θα είναι ανοιχτή μέχρι την τελευταία στιγμή». Αντ’ αυτού η Συντονιστική απέκρυψε επιμελώς και την πρότασή μου και τα λόγια του Υφυπουργού και συνέχισε την στείρα αντιπαράθεση με την εξουσία και στο «Μακριά απ’ τον τόπο μου και όπου θέλει ας είναι» για να έλθουμε σήμερα αντιμέτωποι όχι μόνο με τους λοιπούς Κερκυραίους αλλά και με τους συναγωνιστές μας στο Τεμπλόνι που και αυτοί αγωνίζονται, πάλι χωρίς αντιπρόταση, να απαλλαγούν από το τερατούργημα του κεντρικού ΧΥΤΑ. Τις θέσεις μου αυτές ανέπτυξα σε πλήθος σχετικών άρθρων όπως πχ στο «Μια στο καρφί και μια στο πέταλο» που διένειμα ιδιοχείρως με πρώτο αποδέκτη τον αστυνομικό Δ/ντή στο ΑΤ Λευκίμμης και δημοσίευσα στο blog ΛΕΥΚΙΜΜΙΩΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΊΜΜΗ

Έχω την τιμή να είμαι ο πρώτος που άνοιξα το θέμα των ΧΥΤΑ πανελλαδικά όταν την 3η Δεκέμβρη 2003 έστησα τραπεζάκι με πληροφοριακό υλικό στην διασταύρωση της χωματερής και 5 μεγάλους πίνακες. Ένας απ’ αυτούς έδινε ταυτόχρονα σχηματοποιημένη και την λύση στο πρόβλημα, αφού αποφεύγω συστηματικά και για λόγους Αρχής την στείρα Αντίθεση. Θέλω να σας πω ότι ποτέ δεν ανήκα σε καμία κομματική οργάνωση ενώ σε όλες τις πολιτικές κινήσεις και κινήματα είμαι το ίδιο παρεμβατικός και ανοιχτός στην καλοπροαίρετη ανταλλαγή σκέψης. Θεωρώ τον εαυτό μου μέλος του ευρύτερου οικολογικού και αντιεξουσιαστικού κινήματος.

Μετείχα σε όλες τις επιτροπές πρωτοβουλίας, πρώτα για την χωματερή και στην συνέχεια για τον ΧΥΤΑ Νότιας Κέρκυρας μέχρι την ημέρα των επεισοδίων οπότε και απέχω. Τα σχετικά με τα απορρίμματα άρθρα μου είναι περισσότερα από 40. Μέχρι και σχετικό παραμύθι έγραψα ενώ έχω εγκαταστημένη ντουντούκα στο αυτοκίνητό μου απ’ την οποία γίνανε πολλές σχετικές ιστορικές για την Λευκίμμη εκφωνήσεις. Τον αγώνα μου χρηματοδότησαν αποκλειστικά οι μέλισσές μου, εκτός από μικροποσά που δέχθηκα από φίλους μου.

Η συγκεκριμένη πρόταση για αποκεντρωμένη διαχείριση των στερεών αποβλήτων (σύνοψη της οποίας μπορείτε να δείτε στο μονοσέλιδο που σας έδωσα με τίτλο «Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΛΕΥΚΙΜΜΑΙΩΝ» έγινε με γεωγραφικό όριο εφαρμογής τους παλιούς Καποδιστριακούς Δήμους και μόνον έτσι μπορεί (κατά την άποψή μου ) να γίνει αποδεκτή από την μέγιστη πλειοψηφία των πολιτών αλλά και να λειτουργήσει αφού κανείς δεν θέλει τα σκουπίδια του άλλου στη γειτονιά του. Νομίζω ότι και στο καθεστώς του Καλλικράτη μπορεί να λειτουργήσει διατηρώντας τα Καποδιστριακά περίπου γεωγραφικά όρια.

Για την εφαρμογή της μεθόδου σε μεγάλα αστικά κέντρα νομίζω πως μόνο με κατάτμηση σε μικρές πολεοδομικές και πληθυσμιακές ενότητες μπορεί να λειτουργήσει αφού η εξεύρεση των αναγκαίων υπαίθριων ή στεγασμένων χώρων εκεί είναι ευκολότερη για μικρές μονάδες.

Στην μεγάλη προσπάθεια να καταστήσω την πρόταση αναγνωρίσιμη από την Συντονιστική, πέτυχα την συζήτησή της, ως μοναδικό θέμα, σε ιδιαίτερη συνεδρία όπου υπερψηφίστηκε με ελάχιστες αρνητικές ψήφους. Η πλειοψηφία της ηγεσίας της Συντονιστικής απείχε από αυτήν την συζήτηση λόγω μετάβασης στην Αθήνα για σύσταση Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου. Από κει και πέρα οι δυνατότητές μου να την προωθήσω όπως καταλαβαίνετε γίνηκαν πολύ μικρότερες. Η ηγεσία της τοπικής συντονιστικής αποτελούμενη από εκπροσώπους αριστερίστικων σεχτών που φέρουν όλη την γνωστή παθογένεια (Αδιαφορία για την γνώμη των πολιτών, ψευτοδημοκρατισμός και καπέλωμα συλλογικών αποφάσεων, κρατισμός, στείρα βίαιη αντιπαράθεση, μετάθεση της ευθύνης στους διαπλεκόμενους ή βολεμένους αιρετούς εκπροσώπους κλπ) και οι οποίοι στηρίζονται και οικονομικά από ντόπιους μεγαλοεπιχειρηματίες, χρησιμοποίησε ΟΛΕΣ τις μέθοδες για να με εξοστρακίσει. Το πέτυχε μόνον μετά από την οικονομική και ψυχική μου εξάντληση και όχι κατόπιν απειλών. Από τις παρατάξεις οι Οικολόγοι Κέρκυρας δεν την στήριξαν με το αιτιολογικό ότι «είναι σαφώς Αριστερή ενώ αυτούς δεν τους ενδιαφέρει ποιος και με ποιόν τρόπο θα κάνει την ανακύκλωση». Οφείλω να πω πως σε συζητήσεις μου με κορυφαία στελέχη των ΟΠ πέτυχα την αναγνώρισή της ως την πλέον σωστή λύση αλλά ποτέ οι ΟΠ δεν την προώθησαν επίσημα. Προφανώς λόγω διαφορετικών αντιλήψεων στην σύνθεσή τους. Ακόμη πρέπει να πω ότι είχα προσωπική τηλεφωνική πρόσκληση από τον φίλο και πρώην συναγωνιστή Μιχάλη Τρεμόπουλο να μετάσχω σε σχετική συζήτηση στην Χαλκιδική. Την απέρριψα διότι το θέμα μου υποβαθμίζονταν λόγω του προγράμματος, αφού τοποθετήθηκε χρονικά αμέσως μετά από άλλο άσχετο θέμα. Η Δεξιά κολλημένη στα Δυτικά πρότυπα αρνείται να καταλάβει την απάτη με την ανακύκλωση του «αφρού» των σκουπιδιών

την δημιουργία χωματερών στην Αφρική κλπ και την απίστευτη και πρωτόγνωρη εκμετάλλευση των πολιτών με την άδικη κατανομή των βαρών και των ωφελημάτων που γίνεται στην καθαρή βιτρίνα των «πολιτισμένων» και φυσικά αρνήθηκε να στηρίξει την πρόταση. Από την Αριστερά δεν έτυχε στήριξης αφού το ΚΚΕ και άλλες αριστερές οργανώσεις έχουν συγκεντρωτικές και κρατιστικές μορφές διαχείρισης ενώ εγώ επιμένω να μην ανήκω σε κανέναν. Ο ΣΥΡΙΖΑ μου πρότεινε να γίνω μέλος του για να την στηρίξει λες και θα μου κάνανε προσωπική χάρη, ενώ κάποιοι φίλοι Αναρχικοί βρήκαν σοβαρό λόγο άρνησης το ότι η αποκεντρωμένη Διαχείριση λειτουργεί με χρήμα. Έχω μάθει να σέβομαι ιδιαίτερα την αντιεξουσιαστική κριτική, γι’ αυτό θα σταθώ λίγο σ’ αυτό το σημείο. Έχω κάνει κι ο ίδιος κριτική στο χρήμα και πολύ νωρίς έχω εντοπίσει τις τρείς βασικές του αρνητικές ιδιότητες: την συγκεντρωτική, την πληθωριστική και την αλλοτριωτική. Γι’ αυτές και μόνο το έχω καταδικάσει, το σιχαίνομαι και το χαρακτηρίζω ως το πλέον βρωμερό και καταστροφικό σκουπίδι αλλά δυστυχώς το χρησιμοποιώ όπως κι εσείς επειδή ακριβώς το εναλλακτικό δίκτυο κοινωνικής οικονομίας είναι ακόμη στα σπάργανα. Στην περίπτωση της πρότασής μου όμως μπορούμε να δούμε το βρωμερό αυτό σκουπίδι να λειτουργεί ως απορρυπαντής όλων των άλλων σκουπιδιών. Χωρίς την ενσωμάτωσή του στην αντιμετώπιση των σκουπιδιών δεν νομίζω πως θα έχουμε καμία επιτυχία, ούτε καν αυτή της καθαρής βιτρίνας των «πολιτισμένων». Κι αυτό όχι μόνον γιατί δεν υπάρχουν χρήματα στον Δημόσιο κορβανά αλλά διότι όταν οι πολίτες των ανεπτυγμένων χωρών αποδέχονταν τις άθλιες αυτές μεθόδους διαχείρισης, ήταν σαφώς πιο αθώοι και ευμενώς προσκείμενοι στην Ανάπτυξη και το συγκεντρωμένο κρατικό ή ιδιωτικό κεφάλαιο. Σήμερα όλα είναι αμφισβητούμενα και η πληροφορία μέσω του Διαδικτύου δεν αφήνει απ’ έξω ούτε τους πολίτες της χώρας μας παρά την παραπληροφόρηση που επιχειρούν τα ΜΜΕ. Όσο «τρομπάρισμα οικολογικής συνείδησης» κι αν επιχειρήσουν, το οικονομικό συμφέρον από το κεφάλι του πολίτη δεν θα το βγάλουν ποτέ όσο η κατανομή του πλούτου ευνοεί σκανδαλωδώς τους έχοντες. Το φλέγον θέμα της κατάργησης του χρήματος αποτελεί λοιπόν ιδιαίτερο σοβαρότατο κεφάλαιο και οι αντιεξουσιαστές είναι οι μόνοι που έχουν σε μικροκλίμακα εφαρμόσει λύσεις και οφείλουν να δώσουν κι εδώ την απάντηση σε ευρύτερο φάσμα πολιτών. Ωστόσο και μέχρι τότε λέω να αφήσουμε τα σκουπίδια να φαγωθούν μεταξύ τους. Αφήνω ανοιχτή την πόρτα του μυαλού μου σε κάθε σχέδιο ταυτόχρονης αντιμετώπισής τους. Η δυσκολία οποιουδήποτε ονειρικού σχεδιασμού έγκειται στην αποδοχή και στήριξη από τους πολίτες. Ξέρετε, είναι εύκολο να προτάσσεις το ιδανικό για να καλύπτεις την αδράνεια και την απροθυμία ανάληψης ευθύνης, μα τότε δεν πετυχαίνεις τίποτα και είτε κουρνιάζεις στο θαλάμι σου κάτω από το ιδεολογικό σου αλεξίσφαιρο, αφήνοντας τους κερδοσκόπους να κάνουν το γνωστό βρομερό τους παιχνίδι, είτε αναλώνεσαι στην κόντρα με την εξουσία. Έτσι η Εξουσία και η Βία παγιώνονται με τις γνωστές συνέπειες που πάλι ευνοούν τους κερδοσκόπους. Δεν νομίζω ότι μας πάει αυτός ο ρόλος. Πρέπει επί τέλους να πάρουμε την καυτή πατάτα στα χέρια μας και να δώσουμε λύσεις πρακτικές και εφαρμόσιμες δηλώνοντας με αποφασιστικότητα την συμμετοχή μας στην διαμόρφωση του κόσμου μας αντί να γκρινιάζουμε για τον κόσμο που φτιάχνει το συγκεντρωμένο κεφάλαιο. Έχει παραγίνει το κακό με τα σκουπίδια και τα δηλητήρια και πρέπει να τρέξουμε. Καταστρέφονται πανέμορφες περιοχές. Βρωμίζει ο τόπος μας. Και μόνον ο αισθητικός εθισμός στο σκουπίδι μας κάνει ανήμπορους να δούμε το τέρας.

Το επιχείρημα που άκουσα «λύνοντας το πρόβλημα των σκουπιδιών διευκολύνεις την καπιταλιστική ανάπτυξη» δεν στέκει αφού ο τομέας της απορρύπανσης είναι η πιο αποδοτική νόμιμη επιχείρηση συγκέντρωσης κεφαλαίου. Με τον υψηλότατο βαθμό κατανομής των βαρών και των ωφελημάτων που η αποκεντρωμένη αυτοδιαχείριση εξασφαλίζει, παρόλο που δεν καταργεί το χρήμα, καταργεί στην ουσία την συγκέντρωση κεφαλαίου στον σπουδαιότατο αυτόν τομέα, καταργεί τον Καπιταλισμό!!!

Ειλικρινά περίμενα μια αυστηρότερη κριτική, ιδιαίτερα από τους Οικολόγους. Περίμενα να βρουν ως μειονέκτημα πχ ότι η πρόταση απαιτεί ΧΥΤΥ. Περίμενα να με ρωτήσουν «Τι θα πει Μη Ανακυκλώσιμα Υλικά??? Στην Φύση δεν υπάρχουν τέτοια». Έτσι είναι. Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν Μη Ανακυκλώσιμα, ούτε ΧΥΤΥ. Για δείτε όμως τι γίνεται στις «ανεπτυγμένες» χώρες και όχι μόνο τι γίνεται στην Ελλάδα. Ο ιδιώτης επενδυτής, φυσικό είναι να διαλέξει τα σκουπίδια που έχουν σημαντικό κέρδος. Συγκρίνατε μετά τον τρόπο με τον οποίο η πρότασή μου πετυχαίνει τον υψηλότερο βαθμό διαλογής και τα λιγότερα Μη Ανακυκλώσιμα, και κυρίως προσέξτε το άλλοθι που θα μας δώσει η εφαρμογή της μεθόδου στο να αποθέσουμε τα Μη Ανακυκλώσιμα στην αυλή των παραγωγών τους, αν δεν πετύχουμε την οριστική απαγόρευσή τους.

Επανερχόμενος θα έλεγα πως τελικά αποδείχθηκε ότι η πρόταση για αποκεντρωμένη διαχείριση άρεσε σε πάρα πολύ κόσμο της Λευκίμμης και όχι μόνο, αφού σε μία μόνο εκδήλωση της Συντονιστικής, που βγάλαμε τραπεζάκι συλλογής υπογραφών, την υπόγραψαν σχεδόν όλοι οι μετέχοντες. Μόνο στους περισσότερους από τους ηγέτες της Συντονιστικής δεν άρεσε. Η προσπάθειά μου να φτιαχτεί μία ομάδα με την ονομασία ΛΟΑ (Λευκιμμιώτικη Ομάδα Ανακύκλωσης) με σκοπό να μαζέψουμε χιλιάδες υπογραφές για την πολιτική στήριξη της πρότασης, απέτυχε. Νομίζω πως μόνο με ενημέρωση στους πολίτες, συλλογή υπογραφών, πίεση στις Αρχές και σε ακραία περίπτωση άρνησής τους (που δεν το πιστεύω) κατάληψη των μέσων εφαρμογής της μεθόδου, θα μπορέσουμε στήσουμε όρθιο το αυγό του Κολόμβου. Οι πολίτες και ιδιαίτερα οι νέοι (ως εκ της φύσεώς τους) δυστυχώς ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο να κοντραριστούν με τα ΜΑΤ από το να ενδιαφερθούν για την αντιμετώπιση του προβλήματος των απορριμμάτων. Έτσι εγκατέλειψα και κάθισα στ’ αυγά μου έχοντας την βεβαιότητα πως η μονοδιάστατα Νομικίστικη και Συγκρουσιακή τακτική που ακολουθούσε η Συντονιστική όχι μόνο δεν έλυνε το πρόβλημα των σκουπιδιών αλλά αργά η γρήγορα και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα υποχωρούσε στις ορέξεις των Μεγασυμφερόντων. Αυτοί πάλι άμεσα ή έμμεσα προωθούν διάφορα μοντέλα, από την Καύση μέχρι την Διαλογή στην πηγή, πάντα συγκεντρωτικά βεβαίως. Με θλίψη μου βλέπω και πολλούς ευαίσθητους νέους που όντως ενδιαφέρονται να δοθεί ένα τέλος σ’ αυτό το δράμα, ενώ αγνοούν ότι τα αντίστοιχα μοντέλα των «πολιτισμένων» χωρών είναι πιο εκμεταλλευτικά, πιο άδικα και σε τελική ανάλυση πιο αναποτελεσματικά και πιο ρυπαρά από μεσαιωνικά μοντέλα εκμετάλλευσης. Ακριβώς αυτά τα μοντέλα (της καθαρής βιτρίνας) ταιριάζουν στην συγκέντρωση κεφαλαίου και όλοι πια γνωρίζουμε ότι το μεγάλο κεφάλαιο είναι ο κυριότερος καταστροφέας του Περιβάλλοντος.

Από πρακτικής πλευράς, την πρόταση αποκεντρωμένης διαχείρισης, την θεωρώ πολύ απλούστερη από όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά, ιδιαίτερα με τις δυνατότητες που η σημερινή τεχνολογία δίνει. Αρκεί ένας φορέας (Δήμος, Άτυπη Ομάδα Προσώπων, Μη κερδοσκοπική Αστική Εταιρία , Α.Ε. Λαϊκής Βάσης) να αναλάβει την εφαρμογή. Από κει και μετά χρειάζεται ένας στεγασμένος χώρος για την ταινία διαλογής, ένας υπαίθριος χώρος για το compost, ένας υπαίθριος χώρος αποθήκευσης των διαλεγμένων, ένας στεγασμένος χώρος για την διαλογή και στοιχειώδης μηχανολογικός εξοπλισμός, που κάθε Δήμος διαθέτει. Χρειάζονται ακόμα πλαστικές σακούλες με bar code για την ταυτοποίηση των χρηστών, δύο η περισσότερα τερματικά scanner και ένα λογισμικό που θα επεξεργάζεται τις παράμετρες της όλης διαδικασίας για να υπολογίζει την πίστωση ή την χρέωση για κάθε πολίτη. Η μέθοδος ΑΔΑ που προτείνω απαιτεί μόνο δύο είδη κάδων, ένα μικρό για τα οργανικά και ένα μεγάλο για όλες τις κατηγορίες ανόργανων. Η αποκομιδή θα γίνεται μαζί με τους κάδους, σε όχημα ανοιχτού τύπου εφοδιασμένο με γερανό. Έτσι αποφεύγεται και η δυσοσμία από την ανατροπή των κάδων. Ο ιδιαίτερος χρωματισμός των πλαστικών σακουλών καθώς και η απεικόνιση του περιεχομένου για το οποίο προορίζονται νομίζω πως θα διευκολύνει την διανομή τους και την διαδικασία διαλογής. Η διαλογή στην μέθοδο που προτείνω γίνεται εν μέρει στον τόπο παραγωγής των σκουπιδιών και εν μέρει στο διαλεχτήριο. Η μεγιστοποίηση του ποσοστού διαλογής στον τόπο παραγωγής και το ξεχώρισμα των οργανικών και κάποιων έστω από τα ΜΗ ανακυκλώσιμα, θα βελτιώσει πολύ τις συνθήκες στο διαλεχτήριο. Όλα τα χρειαζούμενα έναρξης της διαδικασίας κοστίζουν ελάχιστα αφού στην πλειονότητά τους χρησιμοποιούνται στο υπάρχον σύστημα διαχείρισης. Μία σημαντική δυσκολία θα εμφανιστεί στην διάθεση των διαλεγμένων υλικών στην βιομηχανία αλλά μπορεί εύκολα να ξεπεραστεί με πολιτική πίεση και με τον νόμο περί κοινωνικής ευθύνης των επιχειρήσεων. Η μεγάλη δυσκολία είναι η αντιμετώπιση των διαπλεκόμενων οργανωμένων πολιτικών ομάδων από έναν μόνο άνθρωπο σαν εμένα. Νομίζω πως και μόνον 20 άτομα πρόθυμα να μπουν στην διαδικασία ενημέρωσης και συλλογής υπογραφών είναι αρκετά για άσκηση πολιτικής πίεσης η την δημιουργία φορέα. Έχοντας τις υπογραφές της πλειοψηφίας των πολιτών στο χέρι τα υπόλοιπα γίνονται πανεύκολα μέσα σε 1-3 μήνες.

Με μεγάλη προσπάθεια κατάφερα και έφερα την πρόταση στο Δημοτικό Συμβούλιο έστω και ως συμπληρωματική στο πινάκιο. Δέχθηκα τα συγχαρητήρια από όλες τις παρατάξεις. Ο Δήμαρχος μου υποσχέθηκε να την φέρει στον Σύνδεσμο και θα με όριζε αρμόδιο στην εφαρμογή της μεθόδου. Τελικά δεν την έφερε λέγοντας ότι «…δεν την θέλουν εκείνοι εκεί κάτω»!!!. Υποθέτω ότι εννοούσε τους επιχειρηματίες του Κάβου ή τους κολαούζους τους. Έκτοτε παρακολουθώ το δράμα εκ του μακρόθεν, όχι γιατί δεν αξίζει αλλά γιατί δεν ξέρω τον τρόπο να αντιμετωπίσω μόνος την γενικευμένη αδράνεια και την παραταξιακή πόλωση. Αν τα κατάφερνα θα εξασφάλιζα επιπλέον για τον εαυτό μου και για πολλούς συμπολίτες μου, που πλήττονται από την ανεργία, μία επικουρική θέση αξιοπρεπούς εργασίας. Η έκπληξή μου είναι μεγάλη που ανακαλύψατε την πρόταση έστω και μετά τα γεγονότα της Κερατέας. Ελπίζω ότι οι πολίτες της Κερατέας και κάθε παρόμοιας περιοχής θα καταλάβουν την τεράστια σημασία της σωστής και δίκαιης διαχείρισης των απορριμμάτων και θα προχωρήσουν, πρώτοι αυτοί, σε μία λύση που θα είναι δώρο μεγάλης αξίας στις νεώτερες γενιές αλλά και υποδειγματικό παράδειγμα για όλο τον κόσμο. Είμαι εδώ με πολύ αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση σε όλους σας και θα προσπαθήσω να απαντήσω στις όποιες απορίες σας. Μετά την πρόσκλησή σας πιστεύω ότι η ελπίδα δεν χάθηκε. Η ελπίδα είστε εσείς. Σας αγαπώ.



Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός)

Αθήνα 29 Μαϊου 2011